Nacht werd regelmatig onderbroken doordat enkele lokale hanen een battle aangingen.
Die beesten behoren toch de zonsopgang aan te kondigen? Nu hier zijn ze in ieder geval flink van slag.
Ontbijt is eigenlijk zoals het hotel, het is er, maar ook niet echt. Indruk zal ook wel te maken hebben met de doorleefde nacht.
Vandaag gaan we de boot weer in, hopelijk niet figuurlijk tijdens de marktsessies die er zeker aan komen.
Gids van vandaag heet Felix. Eerste stop is een dorpje genoemd naar de heilige Helena. We bezoeken het kerkje.
Dit is een tweede kerkje, het eerste is al vrij vroeg na de Spanjaarden aan een aardbeving ten onder gegaan, zo het meer ingeschoven. De nieuwe kerk is van 1500 of zo, de oude beelden zijn opgedoken en staan langs de kanten.
Het is grote schoonmaak, de banken staan op het centrale plein en de gehele kerk wordt uitgeveegd en schoongemaakt. Schijnt altijd na Pasen het geval te zijn. Na de kerk een bezoek aan het gezondheidscentrum. Een gebouw met diverse kamers voor een verloskundige, tandarts en huisarts. Deze komen hier op zijn hoogst enkele keren per week.
Als je echt iets mankeer, dan ben je hier de Sjaak. Eerst met een auto of tuktuk naar een steiger, dan een bootje in naar een grotere stad, dan weer in een auto of tuktuk en dan hopen dat ze je daar bv van je blindedarm af kunnen helpen.
We lopen via een vallei naar een ander dorpje, daar ligt de boot weer te wachten.
Felix neemt zijn tijd. Elke boom, plant, dier en vrucht wordt uitvoerig besproken. Het begint warm te worden.
Volgende stop is San Pedro. Dit is een wat groter stadje.
Hoogte punten hier zijn: koffietent, Maximon, lunch op de steiger, groepsfoto en dame die op de 25 quetzales-cent staat afgebeeld.
Misschien is dit iets te kort door de bocht.
Koffietent spreekt voor zich, het is warm, we hebben best een stukje omhoog en weer naar beneden gelopen. We hebben recht op een ijskoffie vinden we zelf.
Na de koffie lopen we met Felix naar een steiger waar we een lunch nuttigen. Alles vers en zo aan het meer. Dat smaakt naar meer kan ik u melden.
Dan de boot weer in, we gaan stiekem toch naar Santiago. Daar worden we met tuktuks naar een soort van tempel gebracht.
Nu is tempel een groot woord.
We gaan het over Maximon hebben.
De Spanjaarden brachten naast allerlei ziekten ook geloof mee. Om precies te zijn het katholieke geloof.
Deze jongens staan bekend om hun vermogen om inlandse ritten en gebruiken vlekkeloos om te buigen naar een van hun zelf.
Zo brachten ze een heilige Simon mee. Die werd min of meer gekruist met een Maya-god.
Nu was dat niet echt een lekkertje. De resulterende god/heilige Maximon belichaamd goed en kwaad ineen.
Deze godheid wordt door een beeld gesymboliseerd. Dit beeld huist ieder jaar in een ander huis, een gewoon woonhuis dus.
Het gezin neemt alle zorg voor dat beeld op zich, Maximon woont en houdt spreekuur beneden en slaapt boven.
Er is eigenlijk geen ruimte meer voor het gezin zelf.
Het spreekuur moet je zien als: Maximon staat in een halfduister kamer met kaarsen om zich heen. Er wordt regelmatig wierook of andere "aangename" geuren verspreid. Het beeld wordt aangekleed met lappen en stropdassen. Er is een priester die Maximon in een ononderbroken stroom woorden verzoekt om allerlei klusjes op te knappen voor de gelovigen. Deze gelovigen komen met geld, drank en sigaretten. Dit verdwijnt ook allemaal in de daarvoor bedoelde openingen in/bij het beeld.
En wat voor verzoeknummers kan Maximon allemaal uitvoeren?
Nu eigenlijk van alles. Als je een bloedhekel aan je buurman hebt en je wenst hem een hartaanval toe. Flesje rum, pakje peuken en wat geld en de priester vertaalt je wensen richting het beeld.
Ben je verliefd op de buurvrouw en daar moet wat mee gebeuren (misschien in combinatie met het eerste voorbeeld), Stukje wierook, wat inlands bocht, flinke sigaar en de priester vraagt Maximon om dit even te regelen.
Maximon is best commercieel, een foto van hem doet al gauw 20 roepie. Je geeft 100 en het wisselgeld komt uit een van de diepe zakken die zijn hemd heeft.
Zo heeft ie diverse tarieven, entree, filmpje, klein verzoek, groot verzoek
Perfect voorbeeld hoe het beste uit twee culturen kunnen samensmelten.
Dan op zoek naar een vrouw die die op het muntstuk van 25 centavos afgebeeld staat. Deze dame is echter niet thuis, zodat we door gaan naar het centrale plein met daaraan de kerk. Deze kerk heeft best een rol gespeeld in de burgeroorlog, die natuurlijk ook hier gewoed heeft.
De kerk gaf onderdak aan mensen die vervolgd werden. Dit bleef niet zonder slachtoffers, een van de priesters, notabene van Amerikaanse komaf, is voor deze zaak gestorven. Achter in de kerk wordt hier ruim gewag van gemaakt.
Voor de kerk staat ook een beeld van de 25 centavos. Dit muntstuk is hier belangrijk omdat de dame die hierop afgebeeld is een typische haarversiering draagt. Het is een lange band die als een soort hoederand om het hooft gewikkeld is.
We vinden een dame die ons het aanbrengen van die hoofddracht zal demonstreren.
Hierna is het tijd om met deze dame een groepsfoto te maken, dat is in al de tijd die we nu met elkaar doorbrengen nog niet gedaan.
Bijna de gehele groep staat op de foto. Een ontbreekt, maar die reist eigenlijk als een soort verstekeling mee. Doet aan geen enkele gezamenlijke activiteit mee. Beetje jammer voor zijn kamergenoot, kost hem toch een deel van het vakantiegevoel.
Hierna de boot weer in, waar wij tot de ontdekking komen dat we ondanks alle marktkramen en al het geleur nog geen enkele roepie hebben uitgegeven aan al die uniforme souveniers. Lijkt wel of China voluit gegaan is. Om de drie kramen vind je hetzelfde, kraaltjes, kleedjes en houtjes
Misschien vinden we nog wat leuks, maar in de boot genomen zijn we nog niet.
Nog een nacht in het kleine bed, kijken of de haan in de tussentijd in de soep gevlogen is.
.