Vandaag dus het snorkelfestijn. We zijn met elven en hebben een privé tour. Dit houdt in dat we een uurtje voor de reguliere boten op de snorkelplekken zijn.
Ontbijt bij de Cubaan, de man wilde ons gisteren al naar binnen smoezen maar het was daar een ongelofelijke tering herrie van de sportbar ernaast. Een beetje rekening met elkaar houden zit er in deze cultuur geloof ik niet in.
Daarna door naar het snorkelkantoortje, vinnen passen. Masker en snorkel hebben we zelf bij ons.
Klein stukje lopen naar de boot, waarop we door een leuk stel begeleid gaan worden.
Sommige van de reisgenoten hebben nog nooit gesnorkeld, die worden wat geholpen. Uiteindelijk ligt bijna iedereen in het water.
De gids zwemt voor, zijn vriendin zwemt als laatste. Gids stopt regelmatig, duikt of wijst dan naar beneden en verteld wat daar te zien is/was. We komen langs allerlei vissen, wat murenes, een haai en veel, heel veel koraal.
Dit was best effe zwemmen. Volgende stop is een plek waar de roggen en verpleegsterhaaien al op af komen als ze de motor van de boot horen. Ze worden gevoerd met wat sardines, wij mogen de boot uit, de roggen zwemmen gewoon langs je heen, een apart gevoel. De verpleegsterhaaien hebben naar schijnt geen tanden, dus daar hebben we ook niets van te duchten.
Voeren van dieren in het wild is eigenlijk not-done, maar stiekem is dit toch wel erg leuk. De boot weer in en naar een plek waar het koraal redelijk ondiep is. je kunt er dus erg makkelijk over en omheen snorkelen. Hier en daar zelf gewoon naast staan. Koraal hier zijn net een soort van eilanden in een zandwoestijn, al het leven concentreert zich dan ook daarop.
Na deze stop is het over met de waterpret, nu gaan we naar een plek waar tarpans veelvuldig voorkomen, grote vissen.
Hier is de attractie om een sardine tussen duim en wijsvinger te houden op zo'n meter van het wateroppervlak. De tarpans zwemmen onder de boot door en springen uit het water en pikken de sardine in.
Anneke denkt een foto te maken van zo'n actie, een tarpan denkt dat de camera ook een sardine i s.... Hilariteit dus.
Er komen hier ook pelikanen voor, die zijn ook bijna handtam, een van die gevallen komt zijn rantsoen aan vis ophalen.
Na een tiental sardines geofferd te hebben aan de tarpans en de pelikaan, is het tijd voor de laatste stop.
Hier hebben ze een soort van voerplaats/kraamplaats voor zeepaardjes gemaakt. Achterlijk hoeveel van die diertjes daar rondhangen. Ik kan ze eigenlijk alleen maar van Lanzarote, en je was dan erg lucky als je het diertje überhaupt spotte.
Hier kijk je en zie je er allengs steeds meer. Ze gaan bijna naadloos op in de achtergrond.
Dit is ook het einde van de tour, de bootmeneer zet ons af op de stijger van het hotel. Hou luxe kan je het regelen!!!
De middag wordt gevuld met een erg late lunch, een wandeling door de de woonplaats hier.
Alle vertier is eigenlijk aan en tussen de hoofdstraat en het strand. De locals wonen aan de andere kant.
Nog even mijn duikuitrusting voor morgen regelen.
Het leven hier is traag, erg traag, dit geldt voor letterlijk alles, afspraken, bewegen, maar ook voor de snelheid van bedienen en reageren in restaurants. Op sommige plekken staan er zelfs bordjes met een waarschuwing.
Omdat het allemaal zo slow is voeg ik dag 2 op Caye Caulker hier samen met dag 1. Er gebeurd niet zoveel anders hier.
Zelf ga ik dus duiken, moet me om 9:00 melden. Daarvoor moet er ontbeten worden, dat gebeurd bij een Nederlands dame die al vanaf 6:00 haar ontbijtzaakje open heeft. Ze woont al een jaar of 15, klein begonnen en nu eigenaresse van een drukbezochte onbijtzaak. Service is goed en snelheid is onwerkelijk in het licht van de go-slow mentaliteit hier.
Voor het duiken moeten we met een speedboot naar het andere eiland, San Pedro. Is eigenlijk een schiereiland dat deels aan Mexico vast zit. Groep bestaat uit 8 duikers, twee knapen uit Duitsland, een dame uit Nieuw-Zeeland, een Canadees, en de rest is Amerikaans.
Eerste duik is een driftduik, de boot gooit ons eruit, we wachten aan een touw tot iedereen in het water ligt, we dalen af en worden door de stroming langs en door van alles geleidt. Koraal vind ik hier niet echt bijzonder, wel leuk zijn de canyons waar we doorheen zwemmen. Buit tijdens deze duik, diverse haaien (black tip, Caribean reef en verpleegster), schildpad en een mureen. Diepte rond de 28 meter. Duiktijd voor mij zo'n 40 minuten, er zitten dan al 5 man in de boot.
Als de lucht op is gaan de diverse duikers naar boven, waar de boot ze oppikt. De gids zwemt met een boei zodat de boot ons kan volgen.
Oppervlakte interval wordt op San Pedro in een eettentje gedaan.
Tweede duik is wat ondieper, buit hetzelfde, maar hier laten de verpleegsterhaaien zich gewoon aaien, aparte sensatie.
Duiktijd is hier het afgesproken maximum van 45 minuten, diepte tegen de 20 meter.
Meest volk aan boord is erg jong, hebben gisteren heftig gefeest. Er zijn er dan ook enkele die regelmatig de vissen op een alternatieve wijze aan het voeren zijn. De golven zijn redelijk en de boot gaat bij tijd en wijle ook goed te keer.
Zo zeer dat wij af en toe wat luchttijd hebben met een harde landing.
Terug in Caye Caulker logboeken invullen, wat gegevens uitwisselen en dan terug naar het hotel.
Wat vond ik van duiken in deze omgeving: om eerlijk te zijn, er zijn mooiere spots, het kan niet tippen aan bv de Rode Zee.
Wat wel leuk was, en dat verklaart de deelname van de jongeren, zijn de haaien. Ongevaarlijk, maar wel HAAIEN.
Caye Caulker is eigenlijk in zijn geheel een beetje een trendy feesteiland. Vond het leuk om gezien te hebben, maar we gaan morgen richting Tikal, wat oude Maya-cultuur opdoen.
Eten deden we in een leuk tentje, op een soort van verhoogde veranda. We werden binnengezogen door een leuk stukje muziek.
Er speelt daar een man gitaar en zingt er niet onverdienstelijk bij. Heerlijke muziek uit onze tijd zeg maar.
Blijkt ook wel want na een van de nummers vertelt de man dat het uit 1966 komt en dat hij toen 9 jaar oud was.
Op het moment dat we willen afrekenen valt de elektriciteit op het eiland uit. De man schakelt onverstoorbaar over op een accuvoeding. Kijk daar houdt ik nu van, altijd een back-up-plan. Bij de man hoort een dame, zij hoort ons Nederlands praten, zij blijkt ook Nederlandse te zijn, haar partner is Belgisch van geboorte, maar opgegroeid in de USA. Zij zijn nu een jaar of 5 op dit eiland. Zij heeft economie gestudeerd, een eigen bedrijfje in Nederland en adviseert vanuit hier startups, schrijft daar ook de bedrijfsplannen voor. Wij praten wat over onze vakantie. Volgens haar gaan we de mooiste dingen nog zien. We krijgen wat tips en adressen van haar mee.
Over back-up plan, ondanks het feit dat het elektriciteit net plat ligt kunnen we toch met onze creditcard betalen.
Ook hier heeft men een accu en mobiele telefoon voor.
Voldaan en ontspannen lopen we door de verduisterde hoofdstraat naar het hotel, genietend van de sterrenhemel.
Bij het hotel aangekomen staat Igor buiten te wachten. Binnen is het donker, de airco werkt niet meer.
We wisselen wat zaken uit die we van de dame gehoord hebben.
Nu nog wat tikken, zolang de laptop nog energie heeft. Kijk wel wanneer dit geplaatst kan worden.
Tikal heeft bv maar stroom tot een uur of tien.
Sla dit op en zet de wekker voor morgen.
Onze reisleider wil ons om 7:30 op de boot hebben, daarvoor moet de koffer ingeleverd zijn en moeten we ontbeten hebben. Gelukkig weten we waar dit kan gebeuren.
Schema: boottocht naar vaste land, klein uurtje. Bustocht naar grens, 2.5 uur. Grens is onbepaald. Dan alles in onze bus uit Guatemala en dan naar Tikal. Onderweg een lunch met zwemgelegenheid. Verwachte aankomsttijd in Tikal ergens tegen halfvijf.
Het gaat u allen goed..

PS, zojuist weer op het vasteland in Belize gekomen. Igor schetste ons het beeld van de komende dagen.
Bijna geen stroom alleen van 18:00 tot 21:00, geen Internet. Ik ga proberen dit verhaal nog in de bus te plaatsen, zo niet dan hoop ik dat jullie niet al te grote afkickverschijnselen krijgen. Volgende kans wordt pas weer in Guatemala-stad. Foto’s gaan nog volgen.