Een april, kikker in je bil, bij ons is het is echter geen grap, we staan om 3:45 naast ons mandje.
De gehele nacht heeft de discotheek doorgedreund, ze stoppen als wij ons klaar maken voor vertrek.
Dit was een leuk verblijf, maar ook niet. Waarschijnlijk hebben we het niet getroffen met de tijd, paasweekend, dus veel mensen die vrij zijn. De nieuwe rijken, ook hier, komen hier schaamteloos vertier zoeken, en dat is niet altijd compatibel met onze wensen.
Maar goed, 4:15 staat thee en koffie klaar, Lupa is eigen verantwoordelijkheid. 4:30 stappen we de bootjes in, en ergens tegen 5 uur rijden we weg richting Belize. We hebben een lange reisdag voor de boeg.
Wat valt erover reizen met een bus te melden.
In het donker is het eigenlijk doodeng, allerlei medeweggebruikers die of geen of te veel licht voeren. Om de haverklap een soort van verkeersdrempels.
Als het licht is, glijdt het landschap langs je heen, net te snel om het op een foto vast te leggen.
Stops zijn in het algemeen bij tankstations, onze Igor heeft die geselecteerd aan de hand van twee criteria: Schoon sanitair en Goede koffie.
We moeten voor 12:00 bij de grens met Belize zijn. Regeltjes...
Schijnt dat de bus na 12:00 Belize niet meer in mag. Dit omdat de bus om 18:00 uur weer terug in Guatemala dient te zijn. Mag hier niet blijven.
Pesterijtjes onderling. De beide landen claimen beiden land. Weer een gevalletje van Engelse bedonderij.
In het kort, koloniën waren allemaal Spaans, de Engelsen pakken een stuk kust en exploiteren dit (lees kappen al het hout). Vragen vervolgens aan de Spanjaarden, kunnen we nog wat plunderen. OK zeggen de Spanjolen, tenslotte hebben wij genoeg land om te plunderen. Maar men zet niets op schrift
Wordt zo nog eens gedaan en voilà: daar is een compleet nieuw landje: Brits Honduras oftewel het huidige Belize. Nog steeds onder de bescherming van de Engelse kroon.
Guatemala probeert de landsituatie rechtsgeldig te krijgen, maar Belize werkt niet echt mee. Gevolg pesterijen onderling en waarschijnlijk een gang daar het Internationaal gerechtshof in Den Haag. Dat wil zeggen als Belize meewerkt en die vinden de huidige situatie best zo.
Kijk dat soort weetjes leren wij onderweg van Igor.
Maar we zijn gelukkig op tijd bij de grens, en je raad het al: weinig tot geen medewerking. Gevolg, lang in de brandende zon staan wachten tot we of ons paspoort mogen laten zien, of tot we de bus in Belize mogen gaan gebruiken.
Er komt een jongetje de bus in, een door Belize verplichte gids. Hij vertelt in slecht Engels wat weetjes, vraagt of er nog vragen zijn en daarna neemt Igor het weer over.
Naast 12:00 is ook 16:00 een magische tijd. We dienen een boot te halen in Belize City richting Caye Caulker, want daar gaan we 3 nachten en 2 dagen uitrusten.
Maar onderweg wordt weer eens gestopt om onze lunch, voor sommigen zelfs het ontbijt, te nuttigen.
De boot wordt gehaald zoals al vermeld, sterker er wordt een extra bootje voor ons ingezet.
Bootje kan zo'n 30 man herbergen en schiet met een vaartje van 55 km/uur over het water, tochtje duurt een klein uurtje.
Het eiland is niet zo groot, klein zelfs, nuttig oppervlak zeg 1 bij 5 km. Maar wel volgepakt met hotels, (vr)eetgelegenheden, supermarkten en bureautjes waar je activiteiten kunt boeken.
Wij gaan morgen dus snorkelen. Ik wilde eigenlijk gaan duiken, maar dit is net even te kort dag om nog te kunnen regelen. Duikschool waar ik aanklop zit morgen al vol en de volgende is eigenlijk gesloten, kan wel mee maar de prijs staat mij danig tegen, heb nu voor overmorgen geboekt.
Eten doen we bij de Happy lobster, de zeekreeft is waarschijnlijk happy omdat er momenteel geen kreeft gevangen mag worden. Het seizoen is over.
Blijft dus bij vis, op creoolse wijze. Pittig, maar wel erg smakelijk.
Daarna terug naar de kamer, verhaaltjes plaatsen en een nieuwe aflevering schrijven, gaat al met al best veel tijd in zitten.
De dagen zijn best erg vol en het schiet er af en toe bij in. Daarnaast is het Internet ook niet overal even goed.
Loopt nu tegen elven, de dag is wat mij betreft lang genoeg geweest. De meelezertjes zijn weer bijgepraat, ik ga slapen.
Tot morgen...