tsja weer een dag, deze begint met een klein maar redelijk ontbijt. Daarna de boot in.

Vandaag staat Livingston op het programma, en dit is voor ons bereikbaar door een 40 km met een boot te reizen.
Onder ons enkele enthousiaste bootmensen, voor hen kan deze dag nu al niet stuk.
Boot is een boot met 6 rijen banken en een buitenboordmotor van voldoende paardenkrachten, 100 zit je zo maar op.
Gevolg is dus een ritje met een snelheid van 40 km per uur. Heen is het programma gevarieerd, we kijken bij een fort, we kijken bij aalscholvers, mangrovebos, waterlelies, pelikanen, rotsen en we bekijken het menu van het restaurant voor de lunch. Zodra we ergens stil liggen worden we belaagd door kleine kano’s met moeder en kind, die ons allerlei souvenirs aanbieden. Sinds de wandeling van Geert kijken we daar toch met een beetje schuldgevoel naar. Het is tenslotte een alternatieve economie, geld voor dienst.
Na een uur of twee bereiken we Livingston. Dit is van origine een nederzetting met afstammelingen van Garifuna-slaven.
Origineel afkomstig van st Vincent. Daar waren ze door de Engelsen te werk gesteld, op enig moment waren de Engelsen ze op de een of andere manier zat. Alle mannen werden vermoord en de vrouwen en kinderen op twee wrakke schepen gezet en afgeduwd.
Ze dobberden aan deze z.g. Mesquito-kust aan, en toen de jongens en meisjes oud genoeg waren, ontstond er een nieuwe gemeenschap.
De geschiedenis herhaalt zich min of meer. Alleen nu geen moord en uitzetting, maar verdringing en armoede.
We ontmoeten een praatgrage man die Pollo genoemd wordt. Pollo heeft naar eigen zeggen gestudeerd in de USA, muziek en milieu. Hij is diverse malen in Nederland geweest om op universiteiten de status van zijn volk toe te lichten.
De "Maya's" zoals Pollo alle latino’s noemt, zijn naar Livingston gekomen en hebben alle commercie en goede plekjes ingenomen. De zwarten restte wat schamele houten hutten, die dan ook bij iedere tornado uit elkaar lagen.
Nederland heeft daar een project gestart om stenen huizen neer te zetten, en Pollo toont ons dat graag.
Er is een school in aanbouw, maar de geldstroom is opgedroogd. Kinderen krijgen hier regelmatig een maaltijd aangeboden.
Voor wat hoort wat, dus we laten wat geld achter bij Pollo. Hopelijk komt het goed terecht, anders hebben wij een alternatieve blik op origineel Livingston gehad.
Terug naar huis, dat gaat nu in een rechte lijn. Wel de stop voor de lunch, waarbij we een authentieke vissoep eten. Erg smakelijk.
De middag wordt in luiheid doorgebracht, liggen, typen, beetje slapen. Gisteren werden we tot 3 uur s'nachts geteisterd door een discotheek. Het gestamp klonk over de, ook al rumoerige, Airco uit.
Morgen naar Belize, een er lange dag. De koffie en thee staan vanaf 4:15 klaar, de bootjes om naar de bus te komen zijn er om 4:30.
We nemen onze rust dus nu nog even.