De wekker gaat een uur te vroeg. Anna heeft iets ingewikkeld met haar telefoon gedaan en we leven daar nu op een tijdzone die gekoppeld is aan die in PA-land (Nederland voor anderen onder ons).
Thuis is de zomertijd ingegaan, daar doen ze hier in Nica nog niet aan, maar de wekker van Anna dus wel......
Nou ja wat meer tijd dus. Heel rustig richting ontbijt, dat overigens in een Oostenrijks tempo opgediend wordt.
Daarna naar de kathedraal, die een blok van het hotel weg ligt. Deze kathedraal is de grootste van dit gebied (midden-amerika). Het is niet zo'n mooi gebouw, maar wel groot, licht en erg toegankelijk.
De bisschop staat al op ons te wachten. Binnen draait een koor en een orkest zich warm, vanuit een zijbeuk komt er een stoet acolieten die een paladijn dragen (zou zo uit het nationaal dictee kunnen komen). In de andere zijbeuk is een stapel palmbladen opgestapeld.
En dan begint het, de bisschop start een mis, zegent de palmbladeren, waar direct een run op ontstaat.
In no-time heeft iedereen, in en buiten de kerk, een of meerdere palmbladen vast. De bischop neemt plaats onder het paladijn, de accolieten daarvoor in een wolk van wierook. Het orkest gaat vooraf en de stoet zet zich in beweging naar buiten. Zijstraat in en verdwenen zijn ze.
De menigte blijft echter wel in die straat staan, een duidelijk teken dat er meer komt en waarachtig, na enige tijd komt er een andere stoet terug, dit maal is een Jezusfiguur op een ezel de hoofdpersoon. Het is een kolkende massa, muziek van diverse orkesten, een beetje New Orleans achtig. Prachtig om in te vertoeven.
Als de stoet de kathedraal ingaat barst het echt los. Het Hosanna! wordt door de hele gemeenschap gescandeerd. De kolkende massa bereikt nu wel ongeveer zijn kookpunt. Bij het altaar aangekomen buigt de ezel af richting zijbeuk, het Christusfiguur wordt op het altaar zelf neergezet en de bisschop neemt de zaak weer over.
De menigte koelt af en we gaan terug naar de orde van de dag.
Voor ons is dat dus ijskoffie in een tentje naast de kathedraal.
Verfrist weer verder met de verkenning van Leon. Wat kerken, wat markten, een ijstentje, terug naar het hotel, lunchen (denk aan de nica-time, dus best een onderneming) en daarna tikken. Voor vanavond staat Barbaro op de kaart.
Is een door Nederlanders gerunde tent. Morgen vertrekken we hier om 4:00 s'ochtends, wordt een lange dag.
We zullen 2 grenzen oversteken, dat gaat best tijd kosten. Vandaar de keuze voor dit restaurant. De verwachting is dat de tijd tussen bestellen en krijgen meer westers is.
Nu nog wat fotos uitzoeken, eten en dan op tijd naar ons mandje. Hopelijk lukt het me hier nog een en ander te posten, anders vanuit de eerstvolgende locatie met knap internet.
Bye bye, zwaai zwaai.