Donderdag is snackdag, voor de mensen die mij kennen. De intimi weten ook dat onze favoriete snacktent Tip-Top in Velsen-Noord is. Laat deze nu een dependance in Granada hebben. Maar daar gaan we vandaag dus niet naartoe.
Vandaag staat er een kookles op het programma.
Ons is aangeraden een licht ontbijt te nemen. Granola, fruit en yogurt, broodje en scrambled eggs. Om 9 uur worden we bij de receptie opgewacht door Maritza. Zij boekt de uitstapjes hier en begeleid deze doorgaans ook. Ook de excursies dragen bij aan de gemeenschap hier. We gaan weer met zes mens op stap. Maritza leidt ons over de markt en wijst ons de diverse produkten die we vandaag gaan verwerken. Midden op de markt stoppen we bij een, in mijn ogen bouwvallig, huis. Hier gaat het gebeuren. Dit is de casa van Donna Aurelia, een dame op leeftijd. Zij en Maritza gaan ons door het menu heen helpen.
De keuken is echt lokaal, stromend water, betonnen afwasbakken, fornuis ingepakt in aluminium, hond, kippen en konijnen in de binnenplaats. De kippen blijven leven, konijn knabbelt ook nog steeds. De boodschappen waren al gedaan.
Wat gaan we maken:
Pinolillo, een drankje van maismeel met cacao, vanille en veel suiker. Zeg maar chocoladewater
Inio viejo, kip, tomaat, ui en een sausje van meel, aromat en sambal. Smeuig geheel, lekker ook.
Gallo pinto, zwarte bonen en rijst. Dat eten we eigenlijk iedere dag hier
Tostonnes, bakbananen, in plakjes een half tot een centimeter, gefrituurd, daarna geplet en weer gefrituurd. Passabel
Plantano Maduro, ander soort banaan in plakjes gefrituurd, deze zijn zoeter en passen beter in mijn smaakpalet
Tortillia, maispannekoekje met bonenpasta, salade en kaas. Lekker hartig hapje
Ensalada. dubbelgeklapte tortillia gevuld met salade, dicht gevouwen en gefrituurd. Iets te machtig naar mijn mening.

Gedurende ruim een uur wordt er hard gewerkt in de keuken, snijden, roeren, bakken, pletten, samenstellen en vooral handenwassen. Niemand zit te wachten op een Delhi belly. Na het harde werk wacht de beloning in de vorm van een organoleptisch proef van alle bereide producten. Smullen dus.
Over afwas hoeven we ons niet druk te maken, terwijl wij met Maritza eten en zij over van alles, en in het bijzonder de invloed van het hotel op hun leven, praat, is Donna al met de afwas begonnen.
Er wordt afscheid genomen, dit duurt wel even, de mannelijke helft van het gezelschap zoekt zijn heil in de schommelstoelen in de eerste kamer van het huis. Ook de dames komen daar uiteindelijk terecht. Nu blijkt dat Donna een zoon heeft die getrouwd is met een Nederlandse en daar ook met kleinkind woont. Donna moet het doen met de foto's. De dames nemen daar nu ook kennis van. Appel, peer, banaan, laat het lekker gaan. Uiteindelijk staan we toch buiten. Via een andere weg lopen we, nog steeds over de markt naar het hotel, waar we omstreek 12 uur weer aankomen. We wisselen emailadressen uit zodat Maritza ons de recepten kan toemailen.
Voor wie haast heeft, kijke hier: https://www.aroundtheglobe.nl/reizen/nicaragua/eten-drinken-nicaragua-si15495.html

Het hete gedeelte van de dag wordt met een groot deel van het gezelschap rondom het zwembad doorgebracht.
Avondeten zal ook hier zijn, we hebben ons door de kok laten overhalen. De keuken is verbouwd en wordt vandaag weer in gebruik genomen. Kokkie wil wat speciaals doen, lekkere koude soep, vis en tres leches. Hij gaat nu op jacht voor de onderdelen. Als het wat koeler is zullen we de stad ingaan, eten is pas tegen achten.

Na voldoende afgekoeld te zijn, zowel wij als de omgeving, gaan we op weg naar de Malecón. Hier niet aan zee maar aan het meer. Onderweg doen we diverse kerken aan, alwaar men druk bezig is met de voorbereiding van Pasen. Hier is het de gewoonte om dan bepaalde heilige beelden rond te zeulen. Deze worden opgebouwd, kruizen worden op de rug van Christus bevestigd.
Na enige tijd is het doel bereikt, het meer met uitzicht op ons eiland, Ometepe, en velen andere hier voor de kust.
Eigenlijk zijn dat geen eilanden maar stukken van de top van de vulkaan waar we gisteren waren. Deze heeft voor een vulkaan een vreemde vorm, dus niet de bekende gauss-achtige maar wat aangevreten. Oorzaak is een grote uitbraak waarbij de top de lucht ingeslingerd is en voor de kust als eilanden is geland.
Terug over de uitgangsstraat waar we gisteren gegeten hebben, bij diverse dames die ons een happy hour in willen trekken uitgelegd dat wij afkomstig zijn uit Happy Land en dus niet meer hoeven.

Op het laatste eindje lopen we langs een school, het is een drukte van belang. Vanavond wordt er een passiespel opgevoerd.
We kijken enige tijd toe hoe er voeten gewassen worden, een haan kraait en Christus voor het gerecht gesleept wordt.
Dan is het tijd voor ons diner. Kokkie is een gerenomeerde kok, die zaken in Barcelona gehad heeft. Hij is hier om de keukenstaf te trainen met enkele gerechten die anders zijn dan men hier in Granada reeds hebben. Wij zijn proefkonijnen.
Het loopt goed met ons af. Eten is echt lekker.
We evalueren een en ander met kokkie en dan is het alweer tijd om af te rekenen,

Voorlopig is iedereen weer bijgeschreven. Ik meld me voor nu af. morgen gaat de reis naar Matagalpa, een koffieplantage in de bergen