Gisteren hebben we afgerekend in dit hotel, dus ook alvast het ontbijt.
Jammer, want dat was het geld niet waard. Dit hotel is helemaal een beetje subpar.
Omgeving is rondom schitterend, kamers wel groot, maar er mist van alles aan. Restaurant is op zich goed, maar ook daar mist van alles. Dan is de kip op, de volgende keer geen varken, witte saus, noem maar op.
Zelfde zie je bij de bar, ruim voorzien op papier, maar in de werkelijkheid niet aanwezig.
Echt jammer, want zoals gezegd het ligt op een gezegende plek.
We stappen in de busjes die klaar staan. De chauffeur komt ons bekend voor.
Kennen jullie die strip van Donald Duck die samen met de neefjes een hotel moet runnen ?
Vervang de naam Donald Duck door Igor en je hebt wat wij mee maken.
Onze reis(be)geleider Igor is van alle markten thuis, en duikt dus op om allerlei plekken. Igor neemt zijn taak echt heel serieus. We treffen het met hem. Igor de boekhouder heeft ook goed en slecht nieuws. De groepspot is er na een week voor 80% doorheen gejaagd, het goede nieuws is dat er in de rest van de dagen, nu nog 3 weken, eigenlijk de groepspot licht zullen belasten. Het eerste stukje van de reis is erg duur en we doen veel dingen gezamelijk. Dat is in de rest van de reis niet zo nodig.
Maar eigenlijk zijn we daar nog niet in dit verhaal. Eerst weer naar de haven, de boot is nog niet aanwezig, dus weer in de wachtstand. Boot zelf is een soort landingsboot met een grote klep aan de voorkant, je kunt op de voorkant van de boot in twee ruimtes zitten, de ene met harde bankjes, de ander met "mooie" stoelen. Wij gaan op het bovendek in de zon zitten, dit tesamen met een stelletje backpackers, wat een leuk uitzicht biedt ;>).
Er staat op dit meer een stevige golfslag, wat voor enige onrust bij de bemanning zorgt. De vrachtwagen die naast wat personenwagens staat begint namelijk te schuiven. Er worden wat aftandse spanbanden overheen gegooit en men hoopt denk ik dat dit voldoende zal zijn. De banden zouden bij ons al zo'n 5 jaar geleden afgekeurd zijn.
We komen veilig aan de andere kant van het meer aan. De bus staat klaar, bagage er bovenop, wat touwtjes en de boel ligt min of meer vast. Nicaragua is duidelijk anders dan Costa Rica.
Onderweg wordt door Igor weer uitleg gegeven over de onstaansgeschiedenis van dit land, de politieke strubbelingen, de toch wel wat smerige rol die Amerika in het algemeen en onder Reagan in het bijzonder heeft gespeeld met het contra-iran schandaal.
Eerste stop is in Masaya bij een tankstation annex fastfood / super. Lekker aan de mocca frappe. Daarna door naar de vulkaan. Er komt een kenau de bus in om zeker te zijn dat we geen verstekelingen meenemen. En dat terwijl we naar de vulkaan over een door de EU gesponsorde weg rijden. Over de vulkaan zelf kunnen we kort zijn, een mistig geheel.
Ergens in de diepte moet lava zijn, maar de stoom en zwaveldampen ontnemen zicht en adem. Je mag hier slechts 10 minuten rondlopen. Iets met MAC-waardes denk ik dan maar.
Na de vulkaan bereiken we al snel de outskirts van Granada. We verblijven in Hotel Concarazon, een tiental jaar geleden opgezet door twee Nederlands vrinden die de opbrengst van dit hotel in het Granadese terug laten vloeien. Er worden allerlei projecten op gebied van educatie mee ondersteund, daarnaast is het hotel een bron van inkomsten voor velen.
Het is dan ook of je in een grote familie wordt opgenomen, men heeft blijkbaar ook echt aandacht voor je,
Het is een erg positief contrast met ons vorige verblijf.
Onze kamer kijkt uit op een soort binnencorridor met daarin een klein zwembadje. Na de telefoon van het Wifi password voorzien te hebben dus de zwembroek aan en het water in. Apart toch dat de aanwezigheid van Wifi ook een groot deel van de hotelbeleving bepaalt.
We gaan met twee andere echtparen Granada verkennen. De kern is klein, Grananda strekt zich wel meer uit, maar Igor heeft ons verzocht om dat, zeker in de avond links te laten liggen. Hij heeft hier al te vaak op het politiebureau gezeten om aangifte van beroving te doen. We bezoeken een kerktoren, hebben een mooi uitzicht over Granada, zon staat al wat lager, mooi strooilicht dus. Op de toren worden we ook nog eens onthaald op een klokkenconcert, de toezichthoudende jongeman heeft blijkbaar ook de taak om de inwoners op de hele en halve uren te wijzen. Vingers in de oren dus.
De kerk zelf is al in het paars. Diverse Christusbeelden bedekt met de katholieke rouwkleur.
We lopen met een grote bocht over de markt terug naar het hotel, het happy hour lonkt. Een mooie manier om wat voor de schoolgaande jeugd te doen ;>)
Markt is een kakafonie van geur, kleur en geluid. Eigenlijk onbeschrijvelijk. Laat de fotos maar voor zichzelf spreken.
Happy hour, de naam zegt genoeg. Daarna nog even naar de kamer om wat op te frissen en dan is het alweer tijd voor het avondeten. We hebben ons laten informeren door de barman Hij had twee opties, een Nicafood restaurant in de Igor-NoGo zone en een resturant, dat welliswaar iets duurder was, maar nog nooit teleurgesteld had. We gaan op stap met dezelfde twee stellen, en zullen Igor's wensen respecteren. Op naar het nooit teleurstellende restaurant dus.
Het ziet er netjes uit, te netjes mischien wel, er worden wat tafels aan elkaar geschoven en we nemen plaats.
Na een blik in de menukaart stappen we eendrachtig op. Het eten zal vast goed zijn, maar de prijs is voor hier nogal aan de hoge kant.
We struinen de Cal la Calzada af en landen bij wat naderhand een karaokebar blijkt te zijn waar nogal wat lichtekooien aanwezig zijn. We zitten maar nauwelijks of een dame probeerd ons houten vogeltjes te verkopen. Ik maak duidelijk dat ik daar niet van gediend ben. Is blijkbaar iets te duidelijk, want met een boos PIEP you neemt ze afscheid. Later op de avond komt ze nog een langs lopen en wenst ons blijkbaar van alles toe. Eten is goed en we eten daar met twee personen voor de prijs waar het nooit teleurstellende restaurant een persoon voor bediende.
Met gevulde buikjes wandelen we voldaan terug naar ons hotel.
Morgen mogen we uitslapen van Igor. Hij heeft niets voor ons gepland. Wij gaan dan koken onder leiding van een lokale dame.
Airco op 20 graden, lakentje en weltrust maar weer.