Dit hotel ligt, net als sommige van de andere hotels, nogal uit de bewoonde wereld.
Houdt dus in dat we voor het eten en drinken op het hotel aangewezen zijn. Over drinlken kunnen we kort zijn, poolbar, dus erg in orde..
Het eten is een ander verhaal, er is een beperkt buffet in een sfeerloze vreetschuur. Dit is de gevraagde 15 dollar echt niet waard.
Vanmorgen is weer een ander verhaal, we eten buiten en het eten is danwel beperkt, maar wel uiterst smakelijk. Ook de ambiance draagt bij, mooi onder een groot afdak, met uitzicht op een ravijn met een rivier.
Over deze rivier is een hangbrug, Je kunt daar ook raften en kanoen (rivier), ziplinen en bungyjumpen (ravijn).
Aan de andere kant van de rivier staan wat paarden, je kunt dus ook paardrijden hier, de toeristen worden vakkundig uitgeklopt.
We zijn iets te vroeg voor het ontbijt en lopen over de brug naar de paarden. Daar staat er een met zijn poot, of been, in een gaashek vast, het rukt en trekt maar komt niet los. Ik ga naar het dier toe, probeer het wat gerust te stellen en wurm zijn poot deels los. Het bloed al uit wat snijwonden, we besluiten hulp te halen. Terwijk ik wegloop doet het paard een stap naar voren waardoor het hele been nu door het gaas staat. Ik probeer het nu nog eens en kan de poot uit het gaas wegkrijgen. Dit paard loopt meteen weg. Leuke wel is dat tijdens mijn acties allerlij andere paarden nieuwsgierig dichterbijkomen en wat aan mij ruiken. Aardig begin van de dag. Wordt met het ontbijt dus nog beter.
Koffers gaan op het dak, dit keer zonder een zeiltje, het is maar een klein stukje naar de grens.
Op het eind pakken echter donkere wolken samen en verschijnen er spatters op het raam van de bus.
En daar is de grens, bagage van de auto en afscheid (met fooi) van bus maar belangrijker Ronnie de chauffeur.
Dit is nogal een gedoe. Eerst belasting betalen om het land uit te mogen. Op vertoon van het recuutje mag je dan naar level 2, hier zet iemand een stempel in je paspoort. Deur door en je staat in niemandsland. Daar is het trouwens best druk met stalletjes en vrachtwagens. Dan weer een tijdje wachten tot Igor ons administratief Nicaragua in geloodst heeft.
We krijgen onze paspoorten terug van een overenthousiaste grensbewaker. Hij deelt uit, maakt grapjes over namen en maakt reclame voor zijn land en de producten. Alleen nu nog even de bagage door de scanner en we zijn echt binnen.
Deze hindernis wordt vlot genomen, maar nu blijkt dat de bus (we hebben hier dus een andere) er nog niet is. Staat vast omdat er ergens een processie is.
Tijd wordt gedood op een van de vele terrasjes die hier zijn. In het algemeen een houten vlonder onder een golfplaten afdak. Na een uurtje is de bus er ook en worden de bagage en wij ingeladen.
Igor vertelt weer het een en ander over dit land, zijn leider, de sandinisten, het kanaal dat een chinese zakenman aan het graven is en nog meer.
We zijn op weg naar Isla de Ometepe, een eiland met twee grote vulkanen. Om daar te komen schepen we in in Rivas. Hier is ook een stop voor lunch en rondlopen. We bezoeken een kerk, aparte plafondschildering waarop het schip dat het communisme verbeeld zinkt, terwijl de boot met Petrus aan het roer natuurlijk door blijft gaan.
Het is hier duidelijk armer. Supermarkten zijn meer een soort van magazijn waaruit ook verkocht wordt.
Boottocht duurt zo'n 5 kwartier, maar we dienen wel reddingsvesten te dragen. Zitten lekker in het zonnetje en zien het eiland steeds dichterbij komen. Aanmeren gaat wat typisch: de bootjongen springt met een touw overboord en zwemt naar een ankeringspunt. Op het vastekant staan twee busjes op ons te wachten. Wij pakken er willekeurig een uit. Een gellukige keuze daar de ander niet wil starten, geen werkende aico heeft en onderweg raampjes verliest. Aan alles is hier te zien en te merken dat Nicargua een stuk minder welvarend is dan Costa Rica.
Aan gekomen bij het hotel blijkt dat er overal Wifi zou zijn, behalve in het restaurant, de huisjes en het zwembad. maar wel bij de receptie, eigenlijk alleen bij de receptie. Posten van deze afleveringen kan dus een kunstje worden.
We eten gezameijk met 2 andere echtparen, eten is voortrefelijk, gezellige kout en een aangenaam klimaat. Echt vakantie.
Morgen gaan we de lazy tour doen, stukje wandelen, stukje rijden met wat sightseeing en een beetje zwemmen in een rivier.
Ik ben benieuwd. Morgen meer. de rust allemaal.