Daar zijn we weer, gisteren nog wat gegeten, tent was vol, maar we konden aanschuiven bij twee reisgenoten
Op tijd naar bed, wat als consequentie heeft, vroeg wakker. In dit geval 5:00. We vertrekken om 7:45.
Wat lezen, dutten en webben om de tijd te overbruggen.
Na ontbijt de auto in en over het zandpad op weg naar de eerste stop, een mirador, spaans voor tuinhuisje, maar meestal wordt het gebruikt bij een uitzichtspunt. Dit is wel mooi, een weids gezicht over heuvels en bergen.
Daarna weer door naar de koffie stop, een tent met de naam mi finca. Onderweg wat uitleg over de pan american highway en het schoolsysteem in Costa Rica. Eigenlijk hetzelfde als overal, geld opent deuren die anders gesloten bleven.
We rijden afwisselend door natuur en dorpjes. Deze dorpjes lijken allemaal lintbebouwing, dicht op de weg. Veel kleine bedrijfjes of bezigheden.
De koffiestop is bij een plek waar ara's voorkomen, onze ara heet coco en heeft een persoonlijke begeleider die hem af en toe uit het restaurant jaagt. Tot zover het natuurlijke voorkomen. Later op de reis zullen we deze vogels ook in hun natuurlijke habitat tegenkomen.
Door naar Liberia, een klein stadje, maar wel een met een grote supermarkt. Hier kopen we onze lunch in, die we tijdens of voor de wandeling die als vervolg op het programma staat.
Wandeling gaat door een actief vulkanisch gebied, dus zwaveldampen, borrelende modderpoelen en stoom.
Maar ook bossen en overgangsgebieden. We zijn een uur of twee bezig.
Daarna door naar ons hotel, dit zijn allemaal huisjes rond een zwembad, zeg een Costa Ricaanse versie van Sporthuis Centrum.
Het zwembad bevat een bar en we zorgen dus dat onze vochtbalans perfect in orde is.
Water aan de buitenkant, water met ontsmettings middelen aan de binnenkant. Een cocktail met rum, sinaas en annanas-sap voor Anneke, iets met suikerrietlikeur, rum en lime voor mij.
Het is hier echt slecht uit te houden. De rest van de groep verzameld zich ook rond deze bar en het wordt zomaar gezellig.
Morgen is de tocht naar Nigaragua. We hebben het eerste land er bijna opzitten